Z dniem 7 września wejdzie w życie kolejna nowelizacja Kodeksu Pracy, w artykule zawarliśmy najważniejsze zmiany.
Powyższe zmiany będą dotyczyły art. 94 3 § 4 K.p., który reguluje kwestie mobbingu,
poniżej podaję jego aktualne brzmienie:
art. 943 § 4 K.p.: „Pracownik, który wskutek mobbingu rozwiązał umowę o pracę, ma prawo dochodzić od pracodawcy odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę, ustalane na podstawie odrębnych przepisów.”
a następnie brzmienie po zmianach od 7 września 2019 r.:
art. 943 § 4 K.p. brzmi: „Pracownik, który doznał mobbingu lub wskutek mobbingu rozwiązał umowę o pracę, ma prawo dochodzić od pracodawcy odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę, ustalane na podstawie odrębnych przepisów.”
Z powyższych zapisów zmian wynika, że od 7 września 2019 r., pracownik będzie mógł dochodzić od pracodawcy odszkodowania nie tylko w sytuacji rozwiązania stosunku pracy, ale również w sytuacji, gdy pracownik nie rozwiązał stosunku pracy, ale – na skutek stosowanych wobec niego działań mobbingowych – poniósł konkretną szkodę.
1. Zmianie ulegnie również art. 97 K.p. w zakresie wydawania świadectw pracy. Zgodnie z tą zmianą, jeżeli z przyczyn obiektywnych wydanie świadectwa pracy pracownikowi nie będzie możliwe w dniu zakończenia przez niego stosunku pracy, pracodawca w ciągu 7 dni od dnia upływu tego terminu przesyła świadectwo pracy pracownikowi lub tej osobie za pośrednictwem operatora pocztowego.
Poniżej podaję aktualne brzmienie przepisu:
Art. 97. § 1. „W związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy pracodawca jest obowiązany niezwłocznie wydać pracownikowi świadectwo pracy, jeżeli nie zamierza nawiązać z nim kolejnego stosunku pracy w ciągu 7 dni od dnia rozwiązania lub wygaśnięcia poprzedniego stosunku pracy. Świadectwo pracy dotyczy okresu lub okresów zatrudnienia, za które dotychczas nie wydano świadectwa pracy”.
a następnie brzmienie po zmianach od 7 września 2019 r.:
art. 97 § 1 K.p. „W związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy pracodawca jest obowiązany wydać pracownikowi świadectwo pracy w dniu, w którym następuje ustanie stosunku pracy, jeżeli nie zamierza nawiązać z nim kolejnego stosunku pracy w ciągu 7 dni od dnia rozwiązania lub wygaśnięcia poprzedniego stosunku pracy. Jeżeli z przyczyn obiektywnych wydanie świadectwa pracy pracownikowi albo osobie przez niego upoważnionej w tym terminie nie jest możliwe, pracodawca w ciągu 7 dni od dnia upływu tego terminu przesyła świadectwo pracy pracownikowi lub tej osobie za pośrednictwem operatora pocztowego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 2188) albo doręcza je w inny sposób. Świadectwo pracy dotyczy okresu lub okresów zatrudnienia, za które dotychczas nie wydano świadectwa pracy”.
2. Wydłużeniu do 14 dni ulegnie również termin, w którym pracownik będzie mógł wystąpić o z wnioskiem sprostowanie świadectwa pracy do pracodawcy oraz do Sądu.
Poniżej podaję aktualne brzmienie przepisu:
art. 97 § 2 1 K.p. „Pracownik może w ciągu 7 dni od otrzymania świadectwa pracy wystąpić z wnioskiem do pracodawcy o sprostowanie świadectwa. W razie nieuwzględnienia wniosku pracownikowi przysługuje, w ciągu 7 dni od zawiadomienia o odmowie sprostowania świadectwa pracy, prawo wystąpienia z żądaniem jego sprostowania do sądu pracy.”
a następnie brzmienie po zmianach od 7 września 2019 r.:
art. 97 § 2 1 K.p. „Pracownik może w ciągu 14 dni od otrzymania świadectwa pracy wystąpić z wnioskiem do pracodawcy o sprostowanie świadectwa pracy. W razie nieuwzględnienia wniosku pracownikowi przysługuje, w ciągu 14 dni od zawiadomienia o odmowie sprostowania świadectwa pracy, prawo wystąpienia z żądaniem jego sprostowania do sądu pracy. W przypadku niezawiadomienia przez pracodawcę o odmowie sprostowania świadectwa pracy, żądanie sprostowania świadectwa pracy wnosi się do sądu pracy”.
UWAGA OD 7 WRZEŚNIA 2019 r. BĘDZIE TRZEBA DOKONAĆ ZMIAN W INFORMACJI UMIESZCZANEJ NA ŚWIADECTWIE PRACY.
I Istotną zmianą w przepisach Kodeksu pracy jest rozszerzenie kręgu osób uprawnionych do urlopu macierzyńskiego oraz urlopu rodzicielskiego o pracownika, innego niż pracownik –ojciec wychowujący dziecko, czyli członka najbliższej rodziny, np. dziadka, babcię, brata, siostrę.
W myśl obowiązujących przepisów, pracownikowi – innemu członkowi najbliższej rodziny, przysługuje prawo do urlopu macierzyńskiego wyjątkowo w czterech sytuacjach:
Poniżej podaję aktualne brzmienie przepisu:
art. 163 § 3 K.p. „Na wniosek pracownicy udziela się jej urlopu bezpośrednio po urlopie macierzyńskim; dotyczy to także pracownika – ojca wychowującego dziecko, który korzysta z urlopu macierzyńskiego.”
a następnie brzmienie po zmianach od 7 września 2019 r.:
art. 163 § 3 K.p. „Na wniosek pracownicy udziela się jej urlopu bezpośrednio po urlopie macierzyńskim; dotyczy to także pracownika – ojca wychowującego dziecko lub pracownika – innego członka najbliższej rodziny, o którym mowa w art. 1751 pkt 3, który korzysta z urlopu macierzyńskiego.”